Een feestelijke vakantie in Holland

- Men gaat op reis om thuis te komen -
(Godfried Bomans)

Stockholm, 28 Januari 2011

Hallootjes,

Voor diegene die ik nog niet gezien heb wens ik jullie allemaal een avontuurlijk en uitdagend 2011! Aangezien mijn Zweden avontuur hartstikke snel voorbij vliegt raad ik jullie allemaal aan om zelf het avontuur op te zoeken in 2011. Voor sommige is dat misschien wel een verre reis naar een exotisch (of minder exotisch) land, voor andere een nieuwe baan, of juist een oude baan of studie die je elke dag weer genoeg uitdaging biedt. Misschien zijn er ook wel mensen die van plan zijn de uitdaging of het avontuur in zichzelf op te zoeken; een andere kijk op de wereld, afvallen, aankomen, noem het maar op!

Nou hoor ik jullie bijna denken, en jij dan, wat zijn jouw avontuurlijke en uitdagende plannen voor 2011?! Goede vraag, en daarom ook een goed antwoord ;-) De planning is dat ik 1: nog steeds aan de studie wil, maar daarvoor 2: eerst een passende studie moet vinden, 3: ik graag een hele verre reis wil maken naar of 3a: Singapore of 3b: St. Vincent en de Grenadines 3c: ergens anders, om daar 4: bekenden op te zoeken die ik in 2010 heb ontmoet. Verder ben ik 5: nog opzoek naar een woonruimte waar ik 6: zonder mijn ouders kan gaan wonen (ik vind ze hartstikke lief hoor, maar...ach je snapt het wel ;-)). 7: ik ga wat meer discipline opbrengen ook voor de minder leuke dingen in het leven ;-) en 8: ik ga er meer zijn voor de mensen die ik belangrijk vind in het leven en 9: ik ga nog meer genieten! Nou, dat zijn zo toch best mooie plannen hé? Dat vond ik ook, en het is weer een lange lijst dus we gaan zien wat daar allemaal van komt dit jaar :p

Ondertussen vliegt de tijd letterlijk voorbij. Nog maar iets meer dan een maandje en dan kom ik alweer terug naar Nederland. Voorgoed klinkt zo dramatisch, maar toch zit deze periode van mijn leven er dan alweer op. Ik heb natuurlijk nog wel de zomer om naar uit te kijken want dan is het evenement waarvoor we met z’n allen keihard aan het werk zijn. Op het werk is het druk, hectisch en soms echt een gekkenhuis en ik vind het heeeerlijk! Geef mij maar teveel te doen, van stilzitten word ik knettergek! Sinds deze maandag hebben we zelfs 4 nieuwe collega’s op onze afdeling die dus ook tot aan de Jamboree op kantoor werken…Dat maakt dat we nu toch al met een team van ongeveer 20 man fulltime werken om de 22e wereld jamboree tot een gigantisch succes te maken, ik kan vast een tipje van de sluier oplicht; Het wordt SUPER!!! :D

Pfoe, en dan nu wat meer info over alles wat ik de afgelopen tijd allemaal heb meegemaakt, het is tenslotte alweer een tijdje terug dat ik schreef. In december nog een supertoffe tijd gehad, druk, met veel etentjes, feestjes, Fika etc. maar dat maakte het hartstikke leuk. Ik heb zelfs nog piano gespeeld op het werk-kerstfeest in het paleis van de koning :D Uiteraard keek ik er op den duur wel naar uit om weer even naar huis te gaan, m’n huisgenootjes zijn nog steeds lief maar ze kunnen je ook aardig op de zenuwen werken. Zoals de meeste wel wisten ,behalve mijn zus, kwam ik 17 December al terug om mijn zus op haar verjaardagsfeestje (de 18e) te verrassen…Iedereen had het voor elkaar gekregen keurig zijn mond te houden en daardoor wist Marieke echt helemaal van niets, tot ongeveer 5 minuten voordat ik mijn entree maakte en mijn broertje zijn mond voorbij praatte! Maar goed, nog steeds een soort van verrassing en zeker ook een gezellig feestje :) De kerstdagen met de familie doorgebracht en traditie getrouw op stap gegaan op 2e kerstavond; een ouderwets gezellig avondje in Rotterdam. Oud en nieuw bij Marieke thuis gevierd met een hele club, vooral de singstar maakte het een tot een groot succes. In het nieuwe jaar een paar diensten gedraaid op het MKT om toch die spaarpot weer even op te vullen. Heeerlijk ook om de kinderen weer even te zien, ze kunnen soms toch echt het bloed onder je nagels vandaan halen, maar als je ze een tijdje niet ziet dan mis je ze toch ook wel weer! Het nieuwe scoutingjaar ook goed begonnen met een Oliebollentocht, die dit jaar zelfs getransformeerd was tot Poffertjestocht, en dus, de hele dag in de keuken gestaan met een heus poffertjesteam om ervoor te zorgen dat het eind van de avond gevierd kon worden met een overdosis poffertjes. Tussendoor uiteraard nog genoeg gezellig dingen ondernomen met vrienden en familie, gequizd, een grote schoonmaak gehouden en zo her en der tussendoor nog vakantie gevierd.

Toen was het na bijna 3,5 week in Nederland alweer tijd om terug naar Stockholm te gaan, en daar had ik echt zin in! Niet dat ik het in Nederland niet leuk vond/vind hoor, maar weer terug naar het werkritme, het leventje met huisgenoten (ipv ouders), daar was ik wel weer aan toe. De 2e dag na ‘thuiskomst’ in Stockholm een etentje georganiseerd voor mijn mentoren Kicky en Tommy, erg gezellig! Verder veel gewerkt, geschaatst, geshopt en ook nog Nederlandse visite ontvangen! Afgelopen weekend waren Juul en m’n zus een kort weekendje op bezoek. Supertof en druk weekend gehad en zo ontzettend waardevol voor mij….Ik denk dat alleen mensen die zelf voor langere tijd in het buitenland zitten of hebben gezeten, zich voor kunnen stellen hoe bijzonder het is om visite te krijgen van mensen die je lief zijn. Uiteraard zijn er tegenwoordig genoeg mogelijkheden om in contact te blijven met het thuisfront, maar in zo’n bezoekje kan je écht iets laten zien van jouw leventje, en dat geeft je dan ook weer iemand om daarover te praten als je weer terug in je thuisland bent :D Dus Juul en Mariek, superbedankt voor jullie bezoekje! En uiteraard de rest van mijn bezoekers ook! Over bezoek gesproken, komende week arriveren Johan en Natasja, 2 van mijn mede-vrijwilligers uit Kameroen. Ze blijven 1,5 week bij mij logeren en vieren hier zelfs mijn verjaardag met mij :D Mooi moment ook om goede herinneringen op te halen met hun, afgelopen jaar ging ik op 2 februari richting Kameroen voor ook een onvergetelijke tijd, dus die gaan we hier uiteraard proberen over te doen! En jawel, mijn 2e verjaardag in een rij die ik dus niet in Nederland vier, tenminste niet op de goede dag! Ik vlieg 3 maart terug naar Nederland, en geef zaterdag 5 maart een thuiskomt/verjaardagsfeestje, uitnodigingen volgen snel maar schrijf het maar vast in je agenda. Je wilt tenslotte de kans om mij ook weer eens te zien, niet missen toch?! ;-)
Komende tijd wordt druk, maar wel gezellig druk! We (ik en mijn huisgenoten) willen alles eruit halen van wat er nog in onze Stockholm tijd zit :D Op dit moment ga ik alleen mijn weekend niet in Stockholm doorbrengen maar in Kopenhagen. Ik zit momenteel in de trein en raas door het meest prachtige winterwonderlandschap ooit…Gek, maar op zulke momenten heb ik altijd superveel nieuwe inspiratie over het leven! De boodschap voor deze keer is dan ook; dat je nooit het geloof in jezelf moet verliezen en vast moet houden aan dat wat je echt graag wilt bereiken. Alles is mogelijk, en proberen is gratis. Natuurlijk praten we dan wel over écht proberen, dus niet een muizenstapje in de goede richting zetten en dan zeggen dat je het hebt geprobeerd, maar wel jezelf er volledig ingooien en in jezelf geloven. Grappig, toen ik hier aan moest denken kwam bij mij ook de On-arrival training in mijn gedachten op. Ik geloof dat ik daar mijn eerste of tweede verhaal over heb geschreven. Ik heb hoogtevrees, tenminste dat denk ik…ik vind het in ieder geval niet fijn om op hoge punten te staat, en toch ben ik op die training de boom in geklommen tot op 10 meter hoogte om daar een high-rope parcours af te leggen. Nou had ik dit al vaker gedaan en dacht ik toch ook wel dat deze vrij goed te doen zou zijn, maar hoe meer cursisten mij voorgingen, hoe dieper de moed in mijn schoenen zakte. Toch wilde ik het proberen, écht proberen. Eenmaal boven ging het best aardig, alleen waren we al gewaarschuwd dat het parcours zo was opgebouwd dat je steeds verder van je comfortabele zone werd weggedreven. Het laatste onderdeel was voor mij dan ook bijna niet te doen; een touw onder en boven losse ‘lianen’ wat betekende dat je steeds over moest pakken. Toen ik ergens halverwege stond zat ik vast, ik durfde geen van mijn beide handen los te laten, wat betekende dat ik dus niet meer vooruit of achteruit kwam. Na veel getob heb ik onze trainer die een paar meter verder op het eindpunt ook in de boom stond, gevraagd om mij te helpen. En jawel, met een paar simpele instructies haalde ik het eindpunt en kon ik tokkelend met een adrealine rush naar beneden. Nu realiseer ik mij pas goed dat voor mij de uitdaging niet alleen het parcours zelf was, maar ook het vragen van iemand anders z’n hulp om mijn doel te bereiken; het eindpunt! En weten jullie wat, dat is Oké Het is juist goed om mensen te betrekken bij hetgeen wat jij graag wilt bereiken. Alleen kom je waarschijnlijk een stuk minder ver en samen sta je sterk. Dus, lieve mensen, schroom je niet en pak die hand aan als iemand hem naar je uitsteekt, je denkt misschien dat je hem niet nodig hebt, maar uiteindelijk heeft iedereen een handje nodig, of een schouder, of een knuffel en ga zo maar door!

Houd moed, samen komt het goed!

Liefdevolle groetjes,
Karlijn