Jag jobbar pa scouterna

To be able to fly, the shell must be opened and the vulnerable body exposed...
To be able to fly, one must climb on the top of the straw, even if it bends and the dizziness comes...
To be able to fly, the courage must be slightly greater than the fear ... and a favorable breeze must blow..

(High rope course - Lindigö: Margareta Ekström)


Stockholm – Zweden, 25 september 2010

Hejhej!

Oké, mijn excuses voor degene die al met smart zaten te wachten op een nieuw verhaal, maar hier istie dan eindelijk! Ik was al best lang geleden begonnen met typen dus het is misschien een beetje chaotisch verhaal, maar ik zal proberen er wat logischs van te maken! Foto’s schieten er nog een beetje bij in, dus daar ga ik komende tijd proberen aan te denken ;-)

Veel leesplezier!


9 tot 16 september 2010:
Na mijn vorige verhaal ging het werk uiteraard gewoon door, helaas nog met weinig verandering wat betreft de inhoud. Dus maar gewoon vol goede moed aan de slag gegaan, proberen kan altijd! In het weekend kreeg ik ineens een mailtje van ene Loes uit Nederland die ook in Stockholm woont komend halfjaar! Omdat ik helemaal enthousiast was meteen met mijn huisgenoten overlegd en Loes uitgenodigd voor een avondje Grona Lund (het pretpark op het eiland). Aan het eind van de middag al die kant op gegaan omdat we graag in wat achtbanen wilde, en jawel, ik werd weer overgehaald om in de engste te stappen…die uiteraard weer superleuk was achteraf :P (Ik wist niet dat ik zo hard kon gillen). ’S Avonds ‘genoten’ van een concert van een of ander Zweeds Songfestivalsterretje…het publiek bestond vooral uit heel hard gillende 12 jarige meisjes met hun moeders ;-) Maar goed, gezellig was het zeker, en voor de afterparty nog een afzakkertje in de stad gedaan. Na het weekend kwam er uiteraard ook weer een nieuwe werkweek…maandag moest ik thuisblijven om daar te wachten op de mannen van de verwarming die weer eens langskwamen, helaas heb ik de hele dag voor niets gewacht want ze kwamen niet! Maar goed, wel een lekker relax dagje gehad zo. Dinsdag was het een beetje bijzondere dag op het werk, want we hadden een gesprek met onze mentor over onze doelen tijdens deze 6 maanden. Na toch wel heel duidelijk te hebben verteld wat ik hier allemaal wil leren kon mijn mentor daar eigenlijk alleen maar op antwoorden dat ze dacht dat ik deze doelen niet zou halen en dat het waarschijnlijk een teleurstelling zou worden. Dat was uiteraard wel even slikken, maar goed, ik was in ieder geval duidelijk geweest over het waarom ik hier aan ben begonnen en zij ook. Na een rustig dagje op werk kreeg ik ’s avonds een smsje van diezelfde mentor, of ik haar wilde bellen. Uiteraard meteen gedaan en toen kreeg ik het goede nieuws te horen dat ze toch een uitdagende functie had gevonden…maar daarover later in dit verhaal meer :P (spannend hé ;-))

De rest van de week gewoon gewerkt (behalve vrijdag), en op donderdagavond was ik uitgenodigd om met 2 mensen van het werk mee te draaien bij hun scouts-groep. Uiteraard was ik toch wel een beetje bang dat de kids niet zoveel Engels spraken en ik dus niets van het hele programma meekreeg…natuurlijk viel dat weer alles mee en spraken de meeste kids (11 tot 14jaar) supergoed Engels. Het was een hartstikke leuke opkomst en ik heb zelfs in mijn eentje spelletjes uitgelegd voor de groep, ik kan het dus nog wel ;-) Vanaf nu ga ik (als ik kan) meedraaien met deze scouts groep, niet alleen leuk vanwege het scouting-gevoel en het lekker buiten zijn, maar vooral ook vanwege de leuke contacten met het leiding-team. Weer een impuls voor mijn Zweedse sociale leven :P Na de opkomst moest ik toch wel lachen, een opkomst midden in de stad, maar toch een kampvuur! Binnen werd een boomstronk met daarin een bakje met spiritus aangestoken, en tijdens dat ritueel werd een verhaaltje gelezen, in het Zweeds, dat wel..maar dat deed niet aan de sfeer onder! Scouting blijft scouting waar je ook bent :)

17 tot 19 september 2010:
Daar ben ik weer, dit keer vanuit de internationale trein die op dit moment nog in Zweden is. Jawel, waar ik vorige week nog een beetje sceptisch was over mijn werkzaamheden heb ik deze week toch wel een hele leuk taak gekregen; ondersteunend lid van het Contingent support team :D Alle andere landen die naar de Wereld Jamboree komen vormen een contingent, dus een grote (of minder grote) groep met daarin de scouts zelf, leiding en IST’ers (International Service Team). Om zo’n contingent te laten aankomen moet er natuurlijk ontzettend veel gebeuren, want hoe gaan bijvoorbeeld die paar honderd scouts uit Afrika hun vervoer regelen, hoe komen de spullen die ze nodig hebben (tenten, eten etc.) in Zweden, hoe verloopt de inschrijving en betaling? Kortom een taak ter ondersteuning van de internationale gasten, echt iets voor mij dus…lekker multiculti :D Het mooie van deze functie is dan toch ook wel de reden waarom ik nu in de trein zit…het hele team komt voor een eerste kennismakings/vergaderweekend bij elkaar in jawel…Kopenhagen! Dus daar ben ik nu naar op weg om daar kennis te maken met het team maar ook om wat meer informatie te krijgen over hoe ik hun via het landelijk bureau kan helpen. Het CST is net als de meeste andere teams een vrijwilligersteam die door 1 of 2 mensen van het landelijk hoofdbureau worden ondersteund, dus dat ben ik dan samen met Helen (mijn EVS mentor). Helmaal toppie jobpie en nog een weekendje Kopenhagen ook, wat wil een mens nog meer! Wat mijn werkzaamheden op kantoor betreft de laatste week toch weer heel veel ‘domme’ klusjes gedaan, maar goed, wel al ontzettend veel lol met mijn collega’s en andere EVS vrijwilligers, dus al met al ga ik nog steeds met plezier naar kantoor. Het mooie van werkuren die ik bijvoorbeeld ’s avonds en in het weekend maak, is dat ik die mag en moet compenseren met vrije tijd doordeweeks. We werken op basis van flexitijd en dat betekend dat je zelf helemaal mag indelen hoe jij je 37,5 uur per week werkt. Dat komt er dus op neer dat je om 8 uur mag beginnen, maar de meeste mensen pas rond een uurtje of half 10, 10 uur komen binnendruppelen en tot 6 uur doorwerken…maar als je liever van 12 tot 8 werkt mag dat ook!

Tijdens het weekendje vooral ontzettend leuke mensen ontmoet, we waren met een groepje van een mannetje of 12 en we kwamen uit ongeveer 6 verschillende landen! En jawel, ook hier waren 2 Nederlanders aanwezig! Heerlijk om even in mijn eigen taaltje bij te praten en ik heb me dan ook aangesloten bij het team van de Nederlandse Siegfried voor op de Wereld Jamboree zelf, die een mentor systeem organiseert voor de contingenten. Na een tof weekend vergaderen, samen koken en eten, spelletjes spelen en geocachen, afscheid genomen met het idee dat we in Januari weer bij elkaar komen, dan in Amsterdam!

Gek eigenlijk, hoe je je op soms hele rare moment realiseert dat je gelukkig bent (en je dan ook nagaat waarom). Op de terugweg in de trein, razend door een adembenemend landschap, kwam ik tot de conclusie dat ik gelukkig ben. Niet alleen omdat zoveel mooie plaatsjes best iets ontroerends kunnen hebben, maar vooral omdat ik zelf de keuze heb kunnen maken dit geluk te ervaren. Verder was het weekend voor mij een super bijzondere gelegenheid om weer een groep nieuwe mensen te leren kennen met ontzettend uiteenlopende achtergronden, motieven en vooral ervaringen.

Elk land heeft zo zijn charmes, of het nou de natuur of de mensen, of misschien wel aan een hele andere reden ligt dat kan ik niet zeggen voor iemand anders. Het gekke is eigenlijk dat je de blijdschap die je uit dingen als natuur haalt vaak gepaard gaat met een andere blije ervaring, zoals een vakantie of iemand waarmee je een ervaring deelt. Maar meestal sta je niet zolang stil bij de ervaringen die je in je eigen land en vooral je eigen vertrouwde omgeving maakt, terwijl de indruk van een ander land je soms voor de rest van je leven bijblijft.

Mijn punt is eigenlijk best een cliché, maar als jij kunt zeggen dat je je geluk in eigen hand hebt, dan kun je pas gelukkig worden. Er is niemand dan jijzelf die bepaalt waar je gelukkig van wordt, of dat nou van een dagje strand in de zon is, of een regenachtige dag met een kopje thee een spelletje doen…Dus zijn jullie gelukkig? Uiteraard heeft zelfs de grootste optimist van die dagen waarop je even alles gestolen kan worden, en voor de een zijn er dat er wat meer dan de ander…maar blijf je er in geloven dat Jij Jouw geluk bepaalt, dan kan zo’n periode ook weer snel zijn afgelopen.

Ik voel me rijk, met alles wat ik tot nu toe heb mogen meemaken en ik wil dit rijkdom absoluut delen met andere als die daardoor in mijn geluk mee kunnen delen. Uiteraard kun je net als met alles altijd gelukkiger en rijker worden, maar tevreden zijn met alles wat je wel hebt is ook een hele kunst.

Natuuuurlijk mis ik soms best wel iets uit Nederland hooor! Tis echt niet zo dat ik elke keer zonder spoortje heimwee weer vertrek op nieuw avontuur, het land en de mensen waarmee je groot geworden bent gaan je toch wel aan het hart. Daarom toch maar besloten om dat kleine landje een bezoekje te komen brengen. Dus in november kom ik een weekendje naar huis (ja Linda, het is het goede weekend :P) en zal ik ook met kerst en oud en nieuw lekker thuis zijn om hopelijk een topvakantie met jullie te houden! Dat neemt niet weg dat iedereen nog meer dan welkom is om mijn ‘thuis’ van de komende periode te komen bewonderen, dus feel free! Mijn mams komt als eerste en dat vind ik helemaal top (oké, ze komt ook wel om nog wat extra winterspullen te brengen, tis al aardig koud hier :p), maar wil je er zeker van zijn dat ik er ben en ook nog tijd heb :P ga snel kijken wanneer je wilt komen, en dan zet ik je op de huiskalender :P

20 tot 25 september 2010
Omdat ik in het weekend had gewerkt, was ik maandag lekker een dagje vrij. Dat kwam goed uit want de verwarmingsmannen zouden weer moeten komen, en jawel, om 9 uur stonden ze voor de deur! Maar goed, meteen maar wakker gebleven en met de was begonnen, om daarna mijn bijdrage aan het huishouden te leveren en tot slot lekker aan het meer hier in de buurt gezeten. ’s Avonds kwam Loes bij ons eten en heb ik geprobeerd een lekkere maaltijd op tafel te zetten :P Na wat spelletjes met z’n allen ging Loes naar huis en moesten wij onze spullen nog pakken want we gingen met z’n 3en op training de rest van de week. Tijdens deze training die in een hotel/school net buiten Stockholm plaatsvond, kwamen alle mensen die net als ons ook net zijn begonnen aan hun EVS in Zweden bij elkaar. Een gezellig groepje met 14 man en zeer uiteenlopende culturen. Het weekje bestond vooral uit informatieve sessies, vrije tijd in Stockholm, veeel fika, en gezelligheid in de avonduren. Op donderdag stond een high-rope-course op het programma; een 10 meter hoog touwparcours in de bomen. Het idee was dat je jezelf moest uitdagen en dat is gelukt…met knikkende knieën de finish gehaald :P Op vrijdag tijd voor de laatste bespreking over doelen e.d. en na een hele interessante en gezellige week, het hotel weer achter ons gelaten met een grote groep nieuwe vrienden erbij! Al met al ben ik lekker druk bezig, dus ga ik dit weekend genieten van de vrije tijd en ga ik maandag met heel veel zin weer aan de slag :-)

Vergeet het niet, blijf dromen!
(En doe in Zweden overal je schoenen uit:P)

Lies Karlijn